Triple choc brownies met fudge glazuur

Sugarsweet news!

Alsof december nog niet zoet genoeg is
alsof december niet bijna enkel en alleen in t teken staat van eten
alsof.......ach laat maar

Voor de die-hard chocoladefans, een voorproefje uit mijn komende boek. Let wel, deze brownies dienen als lunch en avondeten qua calorische waarde
Dus maak en eet. Op eigen risico.

Receptuur:

Bakvorm van 20 x 20 cm, ingevet en met bakpapier bekleed

6 eetlepels boter
250 gram roomkaas
vanillestokje of een theelepel vanille-extract
200 gram fijne kristalsuiker
3 eieren
4 eetlepels cacaopoeder (liefst valrhona)
130 gram zelfrijzend bakmeel
snuf zout
50 gram pecannoten
50 gram pure chocolade (callets of grof gehakt)
50 gram melk chocolade (callets of grof gehakt)
50 gram witte chocolade (callets of grof gehakt)

Glazuur
4 eetlepels boter
2 eetlepels melk
120 gram poedersuiker
2 eetlepels cacao

Bereiden

Verwarm de oven voor op 180C

Roer de roomkaas los met 4 eetlepels van de suiker en de merg van het vanillestokje (of het extract)

Smelt in een pan met dikke bodem de boter met de cacao poeder. Doe dit op laag vuur.
Klop ondertussen de eieren met de suiker los en luchtig.

Laat de gesmolten boter even afkoelen en voeg dan het ei-suikermengsel toe. Zeef er dan de bloem en het snufje zout doorheen en tot slot de chocoladestukken en de pecannoten

Schenk vervolgens de helft van dit beslag in de vorm, strijk de bovenkant glad en verdeel hier dan het roomkaas mengsel over.
Verdeel dan de rest van het browniebeslag over het roomkaasmengsel en zet de vorm 30-40 minuten in de oven.
De binnenkant mag een beetje klef blijven

Haal de gebakken brownie uit de oven en laat 10-15 minuten in de vorm afkoelen op een rooster

Maak ondertussen het glazuur:
Smelt hiervoor de boter samen met de melk op laag vuur.
Roer er de poedersuiker en de cacaopoeder door tot je een dikke glanzende massa krijgt.

Verdeel het glazuur over de brownie en laat het geheel nog 5 minuten in de vorm staan
Los dan de brownie uit de vorm, laat verder afkoelen op het rooster

In stukken snijden (groot of beschaafd)
En njoy your chocolate indulgence

Moeder gaat online...

Moeder gaat online

 

 Dat je dan je moeder aanmoedigt als ze op digi les gaat....
 En juicht als ze een iPad koopt....
 Glimlacht als ze een Hyves account aanmaakt om met haar kleinkinderen te "krabbelen"....

Maar, stilvalt als ze tijdens een telefoongesprek vertelt dat ze jou gegoogeld heeft.
Dat ze een blogpost gevonden én gelezen heeft.

En dat ze er niet echt blij mee is.

 Je hoort t onuitgesproken "moest dat nou zo, Nanette"

Ja. Dat moest zo
Want naast dochter van m'n moeder, vrouw van, en mama van, ben ik vooral Nanette

En Nanette heeft een mening .....(understatement)
Die vaak niet overeenkomt met moeders ideeën, mening of zienswijze.
En dat dat lastig, soms pijnlijk en wellicht verrassend is, kan ik me helemaal voorstellen.

Maar zwijgen omwille van lastig, gene, of een difference of heart's past me niet meer.

En daarom mama, geen water bij de wijn, geen nuance, geen minder scherp of uitgesproken....

Je mag met me discussiëren, me ernaar vragen, alles lezen...
Maar me aanpassen, nee, dat zit er niet in.

Mama's online.....verhelderend. Maar voor wie? ;-)
 

De schoolarts......terreur, bemoeizucht of nuttig?

Pfffff ook nu geen suikerzoet recept of een leuk verhaal over eten.
Mn frustratie moet eruit...

Een paar weken geleden kreeg ik via school de oproep voor de schoolarts. Mijn oudste zit in groep 7 en jawel, we mogen weer.
Open de envelop en wat schetst mijn verbazing. Of ik even 2 vragenlijsten wil invullen die, tijdens het onderzoek, besproken gaan worden.
En oja, of ik wel aanwezig wil zijn anders kan het "feest"niet doorgaan.

Flashbacks van consultatiebureau terreur flitsen voor m'n ogen. En mn laatste ontmoeting met de schoolarts levert ook geen glimlach op mn gezicht.

Vanmiddag bekeek ik de vragenlijsten nog eens goed. Wat een betutteling! En wat een bemoeizucht!
Toch is het vrij eenvoudig om de sociaal gewenste antwoorden eruit te filteren en aan te kruisen, en natuurlijk doet vrijwel iedereen dat.

Maar toch. Waarom zou een gesjeesde arts hoeven, mogen, willen weten hoe het er bij mij thuis aan toe gaat.
Om problemen vroegtijdig op te sporen? Om mijn vaardigheden als opvoeder langs de meetlat te leggen?

Na mijn oproep op Twitter of deelname aan dit onderzoek nou eigenlijk verplicht is, kreeg ik helemaal een rood waas voor mn ogen.
Nee het is niet verplicht, deelname is geheel vrijwillig MAAR: indien je niet op komt dagen, of de vragenlijsten weigert in te vullen dan krijg je als gezin/opvoeder/ouder een "Code Orange"
Ofwel je bent een risicogeval.


Enkel en alleen omdat ik geen bemoeienis blief met mijn manier van opvoeden? Omdat ik weiger stompzinnige vragenlijstjes in te vullen, die volledig nietszeggen omdat iedereen met een basiseducatie kan zien welke antwoorden gewenst zijn?
Omdat mijn kind het prima doet , lekker sport, goed eet, ook tv kijkt en computert, goed luistert, maar ook brutaal is, lief is voor anderen, maar ook wel heerlijk egoistisch.

Mocht mijn kind de kat van de buren martelen, het huis pogen af te branden, al tig keer op diefstal bestrapt zijn, permanent huilt, ziek, zwak, misselijk en verdrietig is, dan had ik toch al lang aan de bel getrokken?
Dan wacht ik toch niet tot mijn kind in groep 7 zit om deze antwoorden aan te kruisen op een stomzinnig lijstje?
En mag ik hopen dat ook de mede-opvoeders (leerkrachten etc) mij hier al lang op aangesproken zouden hebben.

Ik ben een risico ouder.
Omdat ik weiger mee te werken aan stompzinnig Nederland.
Ik ben Code Orange

Dat u het even weet.

PS
Omdat mijn dochter heel graag in het gareel loopt, en het vervelend vindt dat haar moeder dat niet wil doen, gaan we helaas gewoon naar de schoolarts. EN gaat zij daar geheel naar waarheid de sociaal gewenste antwoorden geven. Omdat ze in haar geval gewoon waar zijn.
De ironie

Zaligzoet gaat worksjoppen.....salesblog....

Sugarsweet news!

Al breinstormend in de trein richting 020 vroeg ik me plotseling af waarom ik toch zo'n vreselijke hekel heb aan workshops.
Deelnemen is al ieww, maar zelf geven is voor mij van t kaliber "worst nightmare"

Terwijl ik vaak, heel vaak aanvragen krijg.

Al denkend kwam ik tot de conclusie dat ik vind dat je een hoop geld betaalt en zelden echt iets leert. Gezellig is het meestal wel.....maar of mijn toegevoegde waarde gezelligheid moet zijn...
Koffiedrinken en de laatste roddels doe je maar bij de buurvrouw, of je vriendinnen, denk ik dan.

Snel afgeleid als ik ben waren mijn gedachten luttele minuten later alweer bij de reiger langs t slootje, de boodschappen die nog gedaan moesten worden en de vriendin die hoognodig weer 's gebeld moest worden voor een koffiedate, met bijbehorende roddels.

Toch liet de gedachte me niet los.
Mensen kunnen van mij leren, ik heb al een beginnersboek in de winkels liggen....dus waarom niet toch....neee....echt niet....

Jawel dus. Maar dan anders.
Als ik m'n kennis deel wil ik dat zo doen dat die ander er ook echt iets aan heeft. Op verzoek. Op persoonlijke behoefte.

Daarom de volgende try-out.
In april, mei en juni geef ik 1x in de week een workshop. Persoonlijk, dus 1 op 1, of hooguit 1 op 2.
Waarin jij mag aangeven wat je wilt leren.
Wat je wilt maken,
En waar.
Bij mij thuis, of bij jou aan de keukentafel.
En wanneer. Een dagdeel of op een avond.
Helemaal op jouw wensen afgestemd.

Je kunt hiervoor intekenen door te reageren via zaligzoet@live.com. Of via een DM op mn twitteraccount @zaligzoet.
De kosten voor een workshop van 3 uur zijn € 75,-
exclusief eventuele reiskosten.
Maar inclusief alle materialen.

Een commerciele blog dus
Van zaligzoet......de worksjopmevrouw

De magie van het brood...no knead bread

Sugarsweet news!

Zelf brood bakken, leuk? Zwaar? Tientallen pogingen voor je een goed brood hebt? Zelf ooit wel eens zuurdesem geprobeerd te maken?
Op alle vragen geldt voor mij een JA!
Ik heb eindeloos brood gebakken, en het bijft lastig en behelpen in je oven thuis...

Niet met dit magische recept. Een perfect brood, met krokante korst zonder inspanning? Kan dat? Ja het kan.
Het enige dat je nodig hebt is tijd. Het deeg doet de rest.

Dit recept komt uit Amerika. Google op "no knead bread"en je vindt tig resultaten en tips.
Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

Nodig:

430 gram witte bloem
1 gram instant gist (kwart theelepel)
8 gram zout
345 gram water
Een braadpan met deksel

Meng in een grote kom de bloem met de gist. Stooi het zout erover. Voeg dan 345 gram water toe en meng alles tot een losjes deeg.
Kan met de hand (plakkerig) of met een lepel.
Het resutaat is een dik beslag, maar dat hoort.
Dek de kom af met plastic folie en zet het op kamertemperatuur 18 uur weg om te rijzen.

Na 18 uur rijzen is het deeg in volume verdubbeld en als je de kom schuin houdt zie je lange draden in het deeg.

Tijd voor stap 2 en drie.

Bestrooi je aanrecht flink met bloem en schraap het deeg uit de kom. Bestrooi het deeg ook met bloem en vouw het rustig over ekaar heen. Draai het deeg een kwartslag en herhaal het vouwen.
Dek het deeg af met plastic folie en laat het een kwartiertje rusten.

Pak een bakplaatje of een lage schaal en bekleed deze met plastic folie en bestrooi dit met bloem.
Leg het deeg na het rusten op de folie, bestrooi de bovenkant ook met bloem en dek af met plastic folie en een vochtige theedoek.
Nu moet het deeg nog 2 tot 3 uur rijzen.

Een uur voordat je het brood wilt bakken zet je de oven aan op 250C. Na een kwartier schuif je de lege!!!!braadpan met de deksel in de oven.
Als de rijstijd voorbij is pak je het deeg. Haal de pan uit de oven, deze is heet, dus pas op. Haal de deksel eraf en schudt het deeg in de hete pan. Let op alles is echt gloeiend heet!

Het deeg laadt zich lastig verwerken maar maak je niet druk als t niet netjes in de pan ligt, dit komt allemaal goed!

Leg het deksel terug op de pan en schuif m in de oven.
Laat het brood 30 minuten bakken en verwijder dan het deksel van de pan.
Bak het brood dan nog 20-25 minuten tot het mooi bruin is.

Kieper het brood uit de pan en laat het volledig afkoelen op een rooster..

En njoy!!! ;-)

Grilled chili chicken salad.....spicy!!!!

Sugarsweet news!

Ditmaal geen zoet maar pittig nieuws! Ik ben gek op salades, vooral in de zomer, maar tijdens de wintermaanden vind ik het er vaak te koud voor. Dan wil ik worstjes, speklapjes, gehaktballen en stoofvlees...gecombineerd met stamppotten, purees en gratins.
Voor de salade maak ik een uitzondering.... hot, spicy en vooral lekker....

Grilled chili chicken salad met honeyroasted pecans en bluecheesedressing

Nodig voor 4

400 gram kipfilet in lange smalle repen
1 el olijfolie

voor de marinade:
2 theelepels gedroogde tijm
2 el gedroogde rozemarijn
2 el paprikapoeder mild
1 el chilipoeder
1 el bruine basterdsuiker
1 el grof zeezout

voor de dressing:
1 el olijfolie
1 el (appel)azijn
50 ml yoghurt
50 gram blue cheese
peper en zout

voor de salade:
1 krop romaine sla
maar een mix van ijsbergsla, rucola en veldsla is ook heerlijk
'2 avocado's
1 bakje kiemgroente (tuinkers)

voor de honeyroasted pecans:
100 gram pecas, of walnoten
2 el honing

Bereiding:
Doe de ingredienten voor de marinade in de vijzel en rub ze fijn.
Doe dit samen met de olijfolie bij de kipfilet en laat het een half uur marineren.

Maak de dressing door alle ingredienten met de staafmixer tot een gladde massa te pureren.

Verhit een koekenpan zonder olie en rooster hierin de noten, voeg 2 eetlepels honing toe en laat de massa bruisen. Van t vuur af laten afkoelen en hard worden.

Maak de salade op een mooi bord, slasoorten, avocado's, kiemgroenten. Lepel er een paar lepels dressing over en de helftvan de noten.

Verhit een grillpan op hoog vuur, of gebruik een koekenpan zonder olie.
Grill de repen kip tot ze mooi bruin zijn. Ongeveer 5 minuten.

Leg de kiprepen op de salade, maak af met de rest van de noten en de dressing.
Serveer met warm brood en zoute boter....

Bon appetit

Nobody said it would be easy...

Sugarsweet news!

Een overpeinzing....

Vandaag kwam er op Twitter een gedichtje voorbij....en dat gedichtje raakte me.
Ik zal s uitleggen waarom...

Mijn afgelopen 2 blogposts gingen over eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van je (over)gewicht.
Op deze posts heb ik veel reacties gehad, meest positief ,waardoor ik gesterkt werd in mijn overtuiging dat je je (over)gewicht voor het grootste gedeelte zelf in de hand hebt.
Jezelf slachtoffer voelen is zinloos....

Maar hoe zit dat dan met mij, vroeg ik me vanmiddag af....neem ik mijn eigen verantwoordelijkheid wel? Of gedraag ik me ook als een slachtoffer.
De conclusie was ontluisterend, ik die zo'n scherpe mening durf te hebben over te zware mensen, ik ben geen haar beter. Oops!!

As we speak ben ik al 10 jaar aan t klungelen met mn lijf. Met dank aan falend beleid van verloskundigen en gynaecologen....

Maar, in plaats van t accepteren dat mijn lijf t niet meer doet zoals 10 jaar geleden,
te accepteren dat ik geen 100% energie meer heb op een dag,
te accepteren dat ik niet meer in mn eentje een huis kan schilderen of een tuin om kan spitten....

......ben ik al weer anderhalf jaar slachtoffer....van mezelf....

Damn wat een ontluistering.....ik ben geen haar beter!
Elk patroon, opgebouwd door de loop der jaren, is weerbarstig als beton, plakkerig als uitgekauwde kauwgom en vasthoudend als een zeurende peuter....
Ofwel ook ik heb hulp nodig bij het doorbreken van mijn dernkpatroon, en bij het opbouwen van een nieuwe, gezonde, bij mijn lijf passende levensstijl.

Met dank aan @Nicolettevandam voor t plaatsen van deze eye-opener:


Life is too short to wake up in the morning with regrets...
So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't
And believe that everything happens, for a reason..
If you get a chance, take it
If it changes your life, let it

Nobody said it would be easy
They just promised it would be worth it...

"Over"gewicht....part2

Sugarsweet news!

Mijn blog van gisteren heeft nogal wat reacties opgeleverd, varierend van helemaal eens, tot ernstig oneens. En dat is prima!

Ware het niet dat een aantal van de argumenten die werden aangehaald voor mij toch de aanleiding vormen tot het schrijven van een vervolgje...

Want wat is (te) dik?

Binnen de huidige normen heb je een gezond gewicht als je BMI (veronderstel ik als een bekende term) ligt tussen de 20-25.
Men spreekt van overgewicht bij een BMI tussen de 25-30 en van obesitas bij een BMI boven de 30.

Mijn blog van gisteren ging met name over mensen die in de laatste categorie vallen, en wat me opviel was dat er zo fel gereageerd werd op mijn gebrek aan begrip.
Begrip voor hoe moeilijk het is om dik te zijn. Begrip voor de afwijzing die deze mensen dagelijks ervaren. Begrip voor het gevecht wat zij moeten leveren om slanker te worden.

Ik pleitte juist voor het afleggen van de slachtofferrol, neem je verantwoordelijkheid, en, als je je overgewicht als een probleem ervaart, probeer het dan op te lossen met de juiste hulp.

Wel bleef t hangen, zijn (te) dikke mensen wellicht toch slachtoffer? En zo ja, waarvan dan?

Dus ging ik op zoek naar de (op dit moment) meest geaccepteerde en onderzochte oorzaken van overgewicht.

De feiten:

Er is een groep mensen die te zwaar is vanwege een ziekte (zoals bijv. schildklierafwijking) of door bijwerkingen van voorgeschreven medicatie.
Maar zij maken maar een heel klein percentage uit van de groep met overgewicht.

Vervolgens is er een aantal oorzaken terug te vinden in de hersenen.
Een zeer zeldzame afwijking op het verzadigingsgen (BDNF). Deze afwijking zorgt ervoor dat je meer moet eten om hetzelfde gevoel van verzadiging te bereiken. (tov "normale"mensen)
Een afwijking op het gen DrD2 waardoor je minder dopaminereceptoren hebt. Deze afwijking komt niet vaak voor en bepaalt daarbij slechts 5% van het lichaamsgewicht.

En tot slot, meer eten dan je verbrandt, ofwel als je 2000kcal eet en er maar 1500 verbrandt dan slaat het lichaam de overige 500kcal op in de vorm van lichaamsvet.
Nu varieert die verbranding van persoon tot persoon, maar bij mensen met een tragere verbranding is dit te verhogen door bijvoorbeeld bewegen. Of door hun eetpatroon aan te passen aan hun metabolisme.

Uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat overgewicht vooral bepaald wordt door meer eten dan je verbrandt. Waarbij je naar mijn mening geen weerloos slachtoffer bent, maar je uiteindelijke gewicht toch vooral zelf in de hand hebt.
En als je je huidige gewicht of eetpatroon als problematisch ervaart zoek dan hulp. Goede hulp! Er zijn mensen genoeg die je hierin kunnen bijstaan.

Tot slot, mensen afwijzen op grond van uiterlijke kenmerken getuigt van een bekrompen geest. Maar ook deze ervaring is niet enkel voorbehouden aan mensen met overgewicht, ook te dunne mensen, mensen met flaporen, spillebenen, met een boerka of een overdaad aan piercings maken dit mee.

Lekker dik.....maar ook zielig??

Sugarsweet news!

Gisteren vol verbazing gekeken naar het programma "Lekker dik"op nederland 3.
Allereerst een man die een prachtmeisje met maat 38 afserveert voor zijn modellen buro met de quote "iemand die zooooo veel moet afvallen, dat is verloren tijd"

Vervolgens een vrouw die een maagverkleining ondergaat vanwege zwaar overgewicht. Zij had last van enorme vreetbuien, maar verzuchtte in het ziekenhuis "wat doen mensen zichzelf aan"
Deze opmerking triggerde mij, de algemene zin, het afstandelijke..
Want...zij doet het zichzelf aan, toch?

De oprmerking die ik hierna plaatstte op Twitter leverde een storm aan reacties op. Ik mocht niets zeggen, want ik was zeker zelf niet dik...wist ik wel dat je niet voor je lol vreet.....obese mensen hebben vooral behoefte aan begrip.....

Nu ben ik verbijsterd, en waarom?
Iedereen weet dat overgewicht niet goed voor je is, dat het beter is voor lijf en leden als je een BMI hebt wat ligt tussen de 20-25. Natuurlijk is dit voor de een makkelijker haalbaar dan voor de ander. En niemand is verplicht, godzijdank, om binnen deze standaard te vallen.

Maar als je zoals in de reportage van gisteren fors te dik bent (BMI >30), aan (vr)eetbuien lijdt, gezondheidsklachten hebt, dan ben je zielig?? Dan heb je geen eigen verantwoordlijkheid meer? Dan moeten we begrip voor je hebben???

Sorry hoor.
Voedsel kan een verslaving zijn, net als alcohol, drugs of sigaretten. En als je verslaafd bent aan voedsel dan heb je een probleem. Net als iedere andere alcoholist of junkie.
Dan ben je niet zielig, maar dan heb je hulp nodig. En niet van Dr. Frank of Sonja Bakker, maar professionele hulp.

En natuurlijk is dat niet eenvoudig, makkelijk of een eitje. Vechten tegen of breken met een verslaving is a bitch! Een van de grootste gevechten die een mens in zn leven kan treffen.
Petje af voor diegenen die dat gevecht aangaan!

Maar voor de mensen die zich verschuilen achter: ik kan er niets aan doen.....mn moeder troostte me altijd met eten....dikke mensen hebben ook recht op lekkers.....ik heb alle dieten al geprobeerd maar niets werkt...
Daar kan ik geen begrip voor opbrengen, die krijgen van mij een schop onder hun (te dikke) kont.

Want verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven is misschien lastig, maar wel het grootste kado wat je jezelf kunt geven!