donderdag 10 maart 2011

De schoolarts......terreur, bemoeizucht of nuttig?

Pfffff ook nu geen suikerzoet recept of een leuk verhaal over eten.
Mn frustratie moet eruit...

Een paar weken geleden kreeg ik via school de oproep voor de schoolarts. Mijn oudste zit in groep 7 en jawel, we mogen weer.
Open de envelop en wat schetst mijn verbazing. Of ik even 2 vragenlijsten wil invullen die, tijdens het onderzoek, besproken gaan worden.
En oja, of ik wel aanwezig wil zijn anders kan het "feest"niet doorgaan.

Flashbacks van consultatiebureau terreur flitsen voor m'n ogen. En mn laatste ontmoeting met de schoolarts levert ook geen glimlach op mn gezicht.

Vanmiddag bekeek ik de vragenlijsten nog eens goed. Wat een betutteling! En wat een bemoeizucht!
Toch is het vrij eenvoudig om de sociaal gewenste antwoorden eruit te filteren en aan te kruisen, en natuurlijk doet vrijwel iedereen dat.

Maar toch. Waarom zou een gesjeesde arts hoeven, mogen, willen weten hoe het er bij mij thuis aan toe gaat.
Om problemen vroegtijdig op te sporen? Om mijn vaardigheden als opvoeder langs de meetlat te leggen?

Na mijn oproep op Twitter of deelname aan dit onderzoek nou eigenlijk verplicht is, kreeg ik helemaal een rood waas voor mn ogen.
Nee het is niet verplicht, deelname is geheel vrijwillig MAAR: indien je niet op komt dagen, of de vragenlijsten weigert in te vullen dan krijg je als gezin/opvoeder/ouder een "Code Orange"
Ofwel je bent een risicogeval.


Enkel en alleen omdat ik geen bemoeienis blief met mijn manier van opvoeden? Omdat ik weiger stompzinnige vragenlijstjes in te vullen, die volledig nietszeggen omdat iedereen met een basiseducatie kan zien welke antwoorden gewenst zijn?
Omdat mijn kind het prima doet , lekker sport, goed eet, ook tv kijkt en computert, goed luistert, maar ook brutaal is, lief is voor anderen, maar ook wel heerlijk egoistisch.

Mocht mijn kind de kat van de buren martelen, het huis pogen af te branden, al tig keer op diefstal bestrapt zijn, permanent huilt, ziek, zwak, misselijk en verdrietig is, dan had ik toch al lang aan de bel getrokken?
Dan wacht ik toch niet tot mijn kind in groep 7 zit om deze antwoorden aan te kruisen op een stomzinnig lijstje?
En mag ik hopen dat ook de mede-opvoeders (leerkrachten etc) mij hier al lang op aangesproken zouden hebben.

Ik ben een risico ouder.
Omdat ik weiger mee te werken aan stompzinnig Nederland.
Ik ben Code Orange

Dat u het even weet.

PS
Omdat mijn dochter heel graag in het gareel loopt, en het vervelend vindt dat haar moeder dat niet wil doen, gaan we helaas gewoon naar de schoolarts. EN gaat zij daar geheel naar waarheid de sociaal gewenste antwoorden geven. Omdat ze in haar geval gewoon waar zijn.
De ironie

3 opmerkingen:

  1. dan ben ik ook een code orange, bij mij gaan ze niet meer.

    ik heb in mijn logje van vandaag een korte recensie geschreven over je boek wat ik gelezen heb........

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Precies hetzelfde hier in Roosendaal, gericht aan moeder(ikke) en 14 jarige dochter, voor ieder een eigen vragenlijst. Dochter kruist in alle eerlijkheid aan dat ze onzeker is over eigen gewicht (slank ding), en ook nog dat moeder het verleden ernstig ziek is geweest, en ja hoor, we mogen langs komen voor een gesprek. En als je weigert hoor je ze denken: "zie je wel, ontspoort."

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Viavia kom ik op je blog en lees ik hier dit heerlijke stukje. Wat ben ik het helemaal met je eens!!! Mijn man en ik ergeren ons groen en geel aan de bemoeizucht die hiervan afstraalt.
    Omdat ik ook niet wil dat onze kinderen met een scheef oog bekeken worden door hun klasgenootjes, heb ik hen ook altijd zelf laten kiezen of ze wilden gaan of niet. Op de basisschool gingen we dus 'gewoon' naar de schoolarts, maar op de middelbare school besloten mijn kinderen dat ze niet meer wilden. Dan zal code orange hier ook wel opgaan denk ik.
    Helaas is de schoolarts niet de enige die zich probeert te bemoeien met onze persoonlijke dingen... ook de vragenlijsten die de jongens af en toe mee naar huis krijgen onder het mom van 'enquete' liegen er niet om. Dan weer eentje voor nederlands, dan weer voor godsdienst. Hoewel mijn man onze zoon laatst verbood dit huiswerk te maken omdat het ze gewoon geen ene r..t aangaat, zijn mijn zoon en ik er toch samen maar even voor gaan zitten omdat je toch ook niet wilt dat je kind als buitenbeentje wordt gezien.
    Maar je stukje is leuk!! :-))
    groetjes, jolanda

    BeantwoordenVerwijderen