Er is hoop want ik heb het.....

Er is hoop want ik heb het....

Of hoe een meisje van bijna 3 je hart verovert.

Op verzoek van de vader van Emilie (@kekmbdd) maakte ik afgelopen week 2 taarten. Bedoeld om het personeel van de afdelingen waar Emilie de afgelopen maanden behandeld werd te bedanken.

Na het lezen van z'n (gaston) blog over kanjerkralen had ik m'n thema te pakken.
De kanjerketting van Emilie moest op de taarten, zoveel was zeker..
http://www.vokk.nl/

Toen ik begon met het decoreren van de taarten, pakte ik de foto van de kanjerketting van Emilie. Al boetserend en plakkend realiseerde ik me dat elke kraal staat voor een handeling uit haar behandelplan...
Prikken, infusen, isolatie, bestraling, chemo, klotedag, topdag, punctie, sondevoeding....
Ik heb ze niet geteld, de kralen van Emilie, maar dat het er teveel zijn voor een meisje van bijna 3 moge duidelijk zijn.

Dankbaar voor m'n eigen gezonde kids ging ik s avonds naar bed.

Vanochtend stonden vader en dochter op de stoep....ik doe de deur open en een prachtig, levenslustig meisje wandelt m'n huis binnen.
Met in haar voetstappen een vader die de wereld voor haar overheeft.

Dolblij is ze met de taartjes...snoept  heerlijk van de overgebleven marsepeinen kralen en kwebbelt erop los.
En ik, ik ben even stil, heel stil.

Hoe gedachtenloos leven wij? Hoe belangrijk maken wij ons kleine leed? Hoeveel zien we of willen we zien van het leed van een ander?

Ik laat me voor 2011 inspireren door Emilie, die tegenover me zat, me aankeek...
Er is hoop, want ik heb het!

Gaston, Emilie, jullie zijn een voorbeeld.

Tot slot: na een geweldig bezoekje ging EMilie rechtstreeks door naar t ziekenhuis voor een bloedtransfusie...bloed doet leven.....hoop doet leven.
Daarom een oproep: doneer aan KiKa...elk bedrag telt! Doen!!