Sugarsweet news!
Een overpeinzing....
Vandaag kwam er op Twitter een gedichtje voorbij....en dat gedichtje raakte me.
Ik zal s uitleggen waarom...
Mijn afgelopen 2 blogposts gingen over eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van je (over)gewicht.
Op deze posts heb ik veel reacties gehad, meest positief ,waardoor ik gesterkt werd in mijn overtuiging dat je je (over)gewicht voor het grootste gedeelte zelf in de hand hebt.
Jezelf slachtoffer voelen is zinloos....
Maar hoe zit dat dan met mij, vroeg ik me vanmiddag af....neem ik mijn eigen verantwoordelijkheid wel? Of gedraag ik me ook als een slachtoffer.
De conclusie was ontluisterend, ik die zo'n scherpe mening durf te hebben over te zware mensen, ik ben geen haar beter. Oops!!
As we speak ben ik al 10 jaar aan t klungelen met mn lijf. Met dank aan falend beleid van verloskundigen en gynaecologen....
Maar, in plaats van t accepteren dat mijn lijf t niet meer doet zoals 10 jaar geleden,
te accepteren dat ik geen 100% energie meer heb op een dag,
te accepteren dat ik niet meer in mn eentje een huis kan schilderen of een tuin om kan spitten....
......ben ik al weer anderhalf jaar slachtoffer....van mezelf....
Damn wat een ontluistering.....ik ben geen haar beter!
Elk patroon, opgebouwd door de loop der jaren, is weerbarstig als beton, plakkerig als uitgekauwde kauwgom en vasthoudend als een zeurende peuter....
Ofwel ook ik heb hulp nodig bij het doorbreken van mijn dernkpatroon, en bij het opbouwen van een nieuwe, gezonde, bij mijn lijf passende levensstijl.
Met dank aan @Nicolettevandam voor t plaatsen van deze eye-opener:
Life is too short to wake up in the morning with regrets...
So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't
And believe that everything happens, for a reason..
If you get a chance, take it
If it changes your life, let it
Nobody said it would be easy
They just promised it would be worth it...
Zelf heb ik fibromyalgie, artrose en een voetaandoening die ledderhose heet. Dat laatste is het naarste, want er kan een dag komen dat ik niet meer normaal kan lopen. Tot die tijd loop ik. Op platte stappers, kan niet meer op stiletto's lopen, daar heb ik van gebaald. Maar ach, kan mij het schelen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ondertussen geaccepteerd dat het zo is, maar ik tolereer het niet. Ik blijf sporten op een bepaald niveau.
Soms ga ik ook door mijn grenzen heen en dan word ik goed afgestraft.
Nanette, het inzicht is er, dan volgt acceptatie ook. Tolerantie blijft ver weg, want je bent een doener.
En gelukkig is een groot ontbijt niet noodzakelijk, hihi. Wat zal jij opgelucht zijn na het lezen hiervan. Neem lekker die smoothie, of plak ontbijtkoek. En later weer wat, hihi.
Succes, het gaat je lukken.