maandag 3 januari 2011

"Over"gewicht....part2

Sugarsweet news!

Mijn blog van gisteren heeft nogal wat reacties opgeleverd, varierend van helemaal eens, tot ernstig oneens. En dat is prima!

Ware het niet dat een aantal van de argumenten die werden aangehaald voor mij toch de aanleiding vormen tot het schrijven van een vervolgje...

Want wat is (te) dik?

Binnen de huidige normen heb je een gezond gewicht als je BMI (veronderstel ik als een bekende term) ligt tussen de 20-25.
Men spreekt van overgewicht bij een BMI tussen de 25-30 en van obesitas bij een BMI boven de 30.

Mijn blog van gisteren ging met name over mensen die in de laatste categorie vallen, en wat me opviel was dat er zo fel gereageerd werd op mijn gebrek aan begrip.
Begrip voor hoe moeilijk het is om dik te zijn. Begrip voor de afwijzing die deze mensen dagelijks ervaren. Begrip voor het gevecht wat zij moeten leveren om slanker te worden.

Ik pleitte juist voor het afleggen van de slachtofferrol, neem je verantwoordelijkheid, en, als je je overgewicht als een probleem ervaart, probeer het dan op te lossen met de juiste hulp.

Wel bleef t hangen, zijn (te) dikke mensen wellicht toch slachtoffer? En zo ja, waarvan dan?

Dus ging ik op zoek naar de (op dit moment) meest geaccepteerde en onderzochte oorzaken van overgewicht.

De feiten:

Er is een groep mensen die te zwaar is vanwege een ziekte (zoals bijv. schildklierafwijking) of door bijwerkingen van voorgeschreven medicatie.
Maar zij maken maar een heel klein percentage uit van de groep met overgewicht.

Vervolgens is er een aantal oorzaken terug te vinden in de hersenen.
Een zeer zeldzame afwijking op het verzadigingsgen (BDNF). Deze afwijking zorgt ervoor dat je meer moet eten om hetzelfde gevoel van verzadiging te bereiken. (tov "normale"mensen)
Een afwijking op het gen DrD2 waardoor je minder dopaminereceptoren hebt. Deze afwijking komt niet vaak voor en bepaalt daarbij slechts 5% van het lichaamsgewicht.

En tot slot, meer eten dan je verbrandt, ofwel als je 2000kcal eet en er maar 1500 verbrandt dan slaat het lichaam de overige 500kcal op in de vorm van lichaamsvet.
Nu varieert die verbranding van persoon tot persoon, maar bij mensen met een tragere verbranding is dit te verhogen door bijvoorbeeld bewegen. Of door hun eetpatroon aan te passen aan hun metabolisme.

Uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat overgewicht vooral bepaald wordt door meer eten dan je verbrandt. Waarbij je naar mijn mening geen weerloos slachtoffer bent, maar je uiteindelijke gewicht toch vooral zelf in de hand hebt.
En als je je huidige gewicht of eetpatroon als problematisch ervaart zoek dan hulp. Goede hulp! Er zijn mensen genoeg die je hierin kunnen bijstaan.

Tot slot, mensen afwijzen op grond van uiterlijke kenmerken getuigt van een bekrompen geest. Maar ook deze ervaring is niet enkel voorbehouden aan mensen met overgewicht, ook te dunne mensen, mensen met flaporen, spillebenen, met een boerka of een overdaad aan piercings maken dit mee.

7 opmerkingen:

  1. Een waardevolle en goede aanvulling. Plaatst de vorige in een mooier daglicht immers je wijst niemand af maar spoort mensen aan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hier zit de crux, denk ik...

    ik citeer uit de een na laatste alinea:
    'En als je je huidige gewicht of eetpatroon als problematisch ervaart zoek dan hulp. Goede hulp! Er zijn mensen genoeg die je hierin kunnen bijstaan.'

    Ik verdiep me al jaren in eten, dieten en overgewicht. Ken jij de methode waarbij mensen afvallen en op de lange termijn op gewicht blijven, zonder rare bijwerkingen?

    Wat is het percentage ook dat na een dieet weer (veel meer) aankomt?

    Ik vermoed dat je ECHT iets hebt aan methodes als nooitmeeropdieet. Ga ik ook doen. Maar zie jij de folders in de apotheek, bij de huisarts, aanbevelingen bij het Voedingscentrum, reallifesoaps van deelnemers aan nooitmeeropdieet?

    Ik bedoel maar.....

    Bovendien vind ik die aandacht voor overgewicht zo negatief. Ik denk dat veel mensen met overgewicht (hierdoor) in de loop der jaren ook negatief naar hun eigen lichaam zijn gaan kijken.

    En waarom zou je goed zorgen voor een lichaam waar je toch niet van houdt? Waarom zou je je dan uitsloven in de sportschool? Leuke kleren kopen? Gezond eten?

    Dus niks slachtofferrol... maar hou van je lichaam! Wees er zuinig op en zorg er goed voor. En geniet van het leven! Is ook het motto van mijn blog, www.wondervol.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wondervol: Dank voor het noemen van mijn programma, super.

    Ik ben het ontzettend met je eens!

    Slechts 4% van de mensen die een dieet volgen, houden de kilo's er blijvend af. Dus 96% valt terug en wordt zwaarder dan voor het dieet. Veel mensen in mijn training weten dat als ze nooit een dieet hadden gevolgd, ze nu niet zo zwaar waren geweest.

    Producenten prijzen hun eten aan, van product X word je gelukkiger, voel je je beter. En tegelijkertijd zegt de volgende reclame dat je moet afvallen door een maaltijd te vervangen door een shake.

    Dan zijn er ook nog alle functies van eten. Kijk eens hoe vaak kinderen getroost en beloond worden met snoep. Niet raar dat volwassen dit patroon in stand houden. Troostend met een zak chips op de bank, het helpt echt - al is het tijdelijk.

    Eetproblematiek is ontzettend ingewikkeld, omdat er zoveel factoren meespelen. Ik strijd hard voor meer begrip en vooral voor betere methodes om het probleem bij de oorzaak aan te pakken.

    Een dieet is gebaseerd op de belofte dat mensen een beter leven krijgen, gelukkiger worden. Maar dat is niet het geval. Mensen gooien met diëten hun stofwisseling in de war, waardoor het steeds moeilijker wordt om kilo's te verliezen. Het is echt een lange weg die mensen met obesitas moeten gaan. Maar zeker niet onmogelijk.

    En het klopt wat wondervol zegt, het gaat vooral om houden van je lichaam, zien wat er mooi is en genieten van eten en het leven. En dit is voor mensen met obesitas een stuk moeilijk omdat er in de maatschappij nog steeds zo'n ontzettend negatief beeld van dik zijn heerst.

    Tijd voor de anti dieet beweging!
    http://www.mindz.com/plazas/Anti_Dieet_Beweging

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Misschien een nuttige aanvulling: je kunt alleen verantwoordelijkheid ergens voor nemen als je er vertrouwen in hebt dat je dingen kunt veranderen. En wie al zo vaak is begonnen met afvallen en net zo hard weer is aangekomen, verliest steeds meer dat vertrouwen.

    Daarom is het zo belangrijk dat je steun krijgt als je te zwaar bent en daar zelf niet blij mee bent. Steun van mensen die je laten weten dat je goed bent zoals je bent (om je vertrouwen weer op te bouwen) en steun van mensen die je laten zien dat er meer mogelijkheden zijn dan je dacht (zodat je nieuwe inzichten en vaardigheden opdoet om een probleem aan te pakken).

    Ik streef ernaar om altijd beide tegelijk te doen: laten zien hoe je in elkaar zit en hoe je je gewoontes kan bijsturen - en laten merken dat ik je goed genoeg vind, of het nu lukt om te veranderen of niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Aan allen,

    Nuttige reacties. Blijkt dat we het erg eens zijn. Er volgt nog een blog over de zin en vooral onzin van dieten.
    Uiteindelijk kunnen we aan dit onderwerp 100-den pagina's wijden. De beleving van je eigen lijf ligt vooral bij jezelf, wat een ander daar ook over zegt of schrijft.
    Dank allemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ken vooral de onzin van dieten. Als meisje van 15, lengte 164 en een gewicht van 70 kg. Overgewicht. Ik werd er mee gepest, terwijl ik amper snoepte en gezond at.

    Uiteindelijk ben ik op dieet gegaan, Sonja bakker om maar eens mee te beginnen. Nee Sonja was niet mijn dieet. De ene dag <1000kcal en de volgende dag >1000 Nee. Ik wilde gewoon +-1000 kcal per dag eten, en ging lijstjes maken. Sporten tot ik een ons woog (letter en figuurlijk) En uiteindelijk het gevolg? Ik kreeg anorexia. Ook dat is, net als obesitas een verschrikkelijke ziekte.

    Ik wilde alleen niet zielig zijn, in feite heb ik dat mezelf aan gedaan, evenals de lichamelijke gevolgen waar ik soms nog dagelijks last van heb. Overgewicht en Anorexia zijn in beide gevallen extremen, waarin je zelf hulp moet zoeken. Een dieet heeft in welk geval dan ook geen nut als je er niet 110% achter staat. Of je nu 75 kilo af moet vallen of 20 kilo aan moet komen. In beide gevallen is het een ramp, en kan dodelijk zijn.

    Nee ik heb niets tegen dikke mensen, wel vind ik ze niet zielig. Er is wat aan te doen, dus ipv hele dagen op bed liggen, mensen die eten voor je halen en jezelf ongelukkig voelen, ga naar buiten. Zoek hulp, ga sporten of sociaal doen. Het leven draait NIET om eten. Eten moet iets gezelligs zijn wat je 3x per dag in goede hoeveelheden doet en 3x per dag in een klein tussendoortje doet.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi zaligzoet en alle anderen,

    Goed dat je hier een blog over schrijft! De reacties laten wel zien dat er veel over te zeggen valt. Ik ben het in ieder geval met je eens, de meeste mensen die te dik zijn kunnen er zelf wat aan doen, een slachtofferrol helpt daarbij niet.

    Ik ben zelf ervaringsdeskundige. Vanaf 16 jaar ben ik op diëet gezet (was destijds 63 kilo en 170cm lang, tja te dik is ook subjectief). Sindsdien heb ik talloze diëten gevolgd, gesport, punten geteld, bij diëtisten gelopen etc etc. Nu na 25 jaar ben ik bijna 30 kilo zwaarder dan toen ik begon en tussendoor heb ik zo'n beetje alle gewichten heen en weer doorlopen.

    Gelukkig jojo ik, dit betekent inderdaad dat ik weer aankom, maar belangrijker, het betekent dat ik elke keer ook weer afval en dat het dus iets is waar ik zelf wat aan kan doen, hoe moeilijk het ook is.

    De laatste tijd ben ik wat structureler bezig. Namelijk met mijn zelfbeeld, ook als dikke vrouw kan ik mooi zijn en ik hoef mezelf niet van alles te ontzeggen (hiermee bedoel ik leuke dingen doen als zwemmen oid). Brazilië geeft hiervan een prachtig voorbeeld mensen mogen zichzelf daar laten zien, of ze nu dik zijn of dun, daar wordt niet gek naar omgekeken.

    Net zo belangrijk als mijn zelfbeeld is accepteren dat dit iets is dat mijn hele leven bij me zal blijven. Het gaat niet om even snel een dieetje volgen en dan je doel bereikt hebben, het gaat om altijd, voor de rest van je leven bezig blijven met wat je eet en hoe je beweegt. Nu ik dit besef (en aan het accepteren ben) ben ik weer begonnen met beter eten en bewegen, niet voor even tot ik mijn doel bereikt heb, maar voor de rest van mijn leven.
    Bezig met eten betekent goed eten! Niet hoe ik mezelf van alles moet ontzeggen, maar hoe ik 1700-2000 kcal op een dag op een gezonde manier invul. Hier mag wat mij betreft meer aandacht aan worden besteed, en gelukkig gebeurt dat ook steeds meer.

    Nou ja, geen slachtoffer dus, wel een levenslange klus.

    BeantwoordenVerwijderen